Najcenniejszy eksponat Muzeum Regionalnego wrócił do Dębicy. Księga Wójtowska Starej i Nowej Dębicy z XVIII wieku spoczęła po niezbędnej renowacji w sejfie placówki. Zwiedzający mogą oglądać jej dokładną kopię.
- Oryginał Księgi Wójtowskiej, to bardzo cenny nasz eksponat i w ogóle rzecz unikalna. Zgodnie z zaleceniami konserwatorów możemy ją prezentować raz dziennie przez maksimum godzinę. Zapewniam jednak wszystkich zwiedzających nasze muzeum, że kopia wraz z tłumaczeniem w zupełności im wystarczy. Zapiski są niezwykle interesujące i pokazują życie naszych przodków – mówi Jacek Dymitrowski, dyrektor Muzeum Regionalnego w Dębicy.
Przypomnijmy, że Księga Wójtowska jest darowizną na rzecz muzeum dokonaną przez Edmund Galasa, byłego dyrektora dębickiego Liceum Ogólnokształcącego. W jego rękach księga znalazła się w latach 70-ych. Ktoś znalazł ją w gruzach Dębicy tuż po wojnie. Kilkadziesiąt lat potem przekazał E. Galasowi, który przechowywał ją aż do lutego 2007 roku, gdy darował ją Muzeum Regionalnego uznając, iż taki cenny zabytek powinien znaleźć odpowiednie miejsce.
Księga Wójtowska nie nadawała się jednak do natychmiastowej ekspozycji. Była bardzo zniszczona. Okładziny zostały zjedzone przez robactwo, kartki pożółkłe ze znacznymi ubytkami, wiązania przetarte. Wszystkie kartki były odklejone od okładki.
Szczęściem znalezisko było na tyle cenne, że wniosek pracowników magistratu oraz Muzeum Regionalnego w Dębicy o dofinansowanie jego renowacji spotkał się z unijną przychylnością. Ta przychylność przełożyła się na dofinansowanie renowacji w wysokości 25 tysięcy złotych. Muzeum Regionalne musiało na ten cel wyłożyć kwotę jedynie 3 tysięcy złotych.
Prace konserwatorskie trwały aż 7 miesięcy i zostały przeprowadzone w Krakowie. Księga Wójtowska odzyskała dzięki tym pracom swój pierwotny wygląd i jest prawdziwą ozdobą Muzeum Regionalnego w Dębicy.
Księga Wójtowska jest zapisem protokołów rozpraw sądu grodzkiego zajmującego się mniejszej wagi przestępstwami: kradzieżami, wykroczeniami, zakłócaniem spokoju itp. W księdze są również zapiski dotyczące spraw gospodarczych: kupna i sprzedaży zagonów, domów, pożyczek, testamentów. Wartość majątkowa testamentów była znikoma: stary kożuch, skrzynia, beczka, krowa, dwie ćwierci żyta. Widać z tych testamentów, że społeczność XVIII wiecznej Dębicy była bardzo uboga. Pierwsze zapiski pochodzą z 1712 roku, księga kończy się wpisami z października 1787 roku.
Foto. Andrzej Janiec
|
|
)