Polskie barwy narodowe mają jako jedne z nielicznych w świecie pochodzenie heraldyczne. 7 lutego 1831 roku Sejm Królestwa Polskiego podjął specjalną ustawę dotyczącą barw polskiej flagi. Wcześniej, obok barw biało-czerwonych, używane były także inne barwy. W symbolice polskiej flagi biel pochodzi od bieli orła, będącego godłem Polski, i bieli Pogoni - rycerza galopującego na koniu, będącego godłem Litwy. Oba te godła znajdują się na czerwonych tłach tarcz herbowych. Dlatego też na fladze biel znalazła się u góry, ponieważ w polskiej heraldyce ważniejszy jest kolor godła niż tła.
Korzystanie z symboli narodowych, w tym flagi, reguluje ustawa o godle, barwach i hymnie RP oraz o pieczęciach państwowych z dnia 31 stycznia 1980 r. z późniejszymi zmianami. W art. 5 ust. 2 stanowi, że każdy ma prawo używać flagi Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności w celu podkreślenia znaczenia uroczystości, świąt lub innych wydarzeń. Zgodnie z art. 7 ustawy flagę państwową podnosi się na budynkach m.in. organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego - w czasie ich sesji, a także z okazji uroczystości oraz rocznic i świąt państwowych. Otaczanie symboli narodowych czcią i szacunkiem jest prawem i obowiązkiem każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej oraz wszystkich organów państwowych, instytucji i organizacji. Kodeks karny przewiduje nawet karę do roku więzienia za skrajne przypadki braku szacunku dla symboli narodowych, np. publiczne znieważenie, niszczenie, uszkodzenie lub usunięcie flagi, czy godła.