Jak wspomina Czesław Korzeń, Michalik miał pecha, bo często zajmował czwarte miejsce, najbardziej nielubiane przez sportowców. Jednak jego osiągnięcia i tak są imponujące, kolekcja medali znakomita a sukcesy cieszyły Polaków. Michalik jako pierwszy Polak wywalczył wśród seniorów tytuł Mistrza Europy w 1972 roku. To wtedy nastąpił przełom. W finale pokonał mistrza olimpijskiego i mistrza świata Bułgara Petera Kirowa).

Michalik to pięciokrotny mistrz Polski: w. musza - 1968-1971, w. kogucia - 1973, w roku poolimpijskim 1973 (także w wadze muszej) zdobył po raz drugi złoty medal na ME i medal srebrny podczas pamiętnych dla nas mistrzostw świata w Teheranie (1973), gdzie na stadionie letnim w tym mieście podopieczni trenera Janusza Tracewskiego odnieśli "gigantyczny sukces" (Michalik, bracia Lipieniowie, Świerad, Kwieciński, Skrzydlewski). Finalista MŚ 1971 (4 m.), 1974 (5 m.) i ME 1968 (6 m.), 1970 (4 m.), 1974 (4 m.), 1975 (5 m.). Olimpijczyk (1968, 1972). Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m.in. złotym i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Żonaty, ma dwoje dzieci, mieszka w Nagawczynie koło Dębicy. Od lat prowadzi cukiernie.

Podczas wernisażu Jan Michalik opowiedział anegdotę, że mieszkanki Dębicy miały mu za złe finałowe walki, bo gdy transmitowała je telewizja gospodynie ruszyły przed telewizory. Po ekscytującej walce okazało się, że zapomniane w kuchni obiady spaliły się. Na wernisaż przyszli także koledzy z maty, przyjaciele i władze samorządowe.

Burmistrz Paweł Wolicki wręczając mistrzowi drobny upominek przyznał, że sukcesy Jana Michalika, jak i innych dębickich zapaśników zachęciły jego do trenowania tej dyscypliny sportu.

- Dla mnie i moich kolegów nasi zapaśnicy byli idolami, wzorem do naśladowania – mówi Paweł Wolicki. – Treningi pochłaniały  dużo czasu i dzięki temu było go mniej na łobuzowanie. Chciałbym, by podobnie było dzisiaj, by sekcja zapaśnicza działała tak prężnie jak za czasu sukcesów Jana Michalika.