Jan Henryk Jedynak był działaczem ludowym okresu II Rzeczypospolitej Polskiej, politykiem sanacyjnym. W czasie I wojny Światowej walczył w Legionach Polskich i Wojsku Polskim. Za męstwo trzykrotnie odznaczony krzyżem Virtuti Militari i dwukrotnie Krzyżem Walczyć. Działacz gospodarczy, zaangażowany w problemy rolnictwa i rozwoju wsi, w latach 1935 – 1938 pracował w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych. Jako parlamentarzysta reprezentował w Sejmie Ziemię Dębicką. Wraz z Edwardem hrabią Raczyńskim doprowadził do powstania Zakładów Mięsnych w Dębicy. Jako działacz BBWR wybrany w 1935 r. wicemarszałkiem Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. Wykorzystując swoje dobre stosunki z wicepremierem Eugeniuszem Kwiatkowskim doprowadził do budowy na terenie Ziemi Dębickiej czterech dużych zakładów pracy: Wytwórni Kauczuku Syntetycznego, Walcowni Metali Kolorowych, Wytwórni „Lignoza” w Pustkowie Osiedlu i Fabryki Gum Jezdnych, które znacznie poprawiły warunki życia dębiczan i wpłynęły na rozwój miasta.

Radni przyznali także pośmiertnie honorowe  obywatelstwo Eugeniuszowi Kwiatkowskiemu. Jednak jego wnuczka Julita Ryś z powodu choroby nie dojechała dna uroczystość i odbierze tytuł przy okazji innej uroczystości. Eugeniusz Kwiatkowski, inżynier chemik, wybitny polski polityk i działacz gospodarczy w latach 1935 – 1939 był wicepremierem Rzeczypospolitej Polskiej i Ministrem Skarbu, wcześniej (w latach 1926 -1930) pełnił także funkcję Ministra Przemysłu i Handlu. Pracował także, jako dyrektor Państwowych Fabryk Związków Azotowych w Chorzowie i Mościcach. Zasłynął jako autor koncepcji rozwoju handlu morskiego i budowniczy portu w Gdyni. Był współtwórcą i realizatorem koncepcji oraz budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego, wybitnego dzieła gospodarczego, dzięki któremu zmniejszyły się dysproporcje w uprzemysłowieniu różnych rejonów naszego kraju. Centralny Okręg Przemysłowy zapewniał rozwój potencjału obronnego II Rzeczypospolitej Polskiej. Z inicjatywy Eugeniusza Kwiatkowskiego, pomimo wielu trudności, powstały na Ziemi Dębickiej cztery zakłady w ramach COP.

Tytuł „Zasłużony dla Miasta Dębica” odebrał Paweł Adamek, zwany z uwagi na liczne funkcje człowiekiem orkiestrą. To znakomity muzyk, dyrygent, pedagog, organizator, animator kultury, społecznik. Za swoją niezwykłą działalność zyskał szczere uznanie i jest niekwestionowanym autorytetem szerokich kręgów społecznych. Od 1991 r. jest dyrektorem Szkoły Podstawowej nr 3 w Dębicy, za kierowanie, którą otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej. Ceniony i bardzo lubiany przez uczniów nauczyciel I Liceum Ogólnokształcącego oraz Państwowej Szkoły Muzycznej w Dębicy. W latach 1987 – 1990 był kierownikiem działu muzycznego Domu Kultury „Mors”. Pełniąc funkcję kierownika muzycznego Zespołu Pieśni i Tańca „Igloopolanie” brał udział w licznych koncertach i festiwalach folklorystycznych, promując powiat dębicki w wielu krajach Europy.  Związany był także artystycznie z Zespołem Pieśni i Tańca „Małopolska”. Jest również dyrygentem chórów parafii dębickich oraz Orkiestry Państwowej Szkoły Muzycznej. Obowiązki zawodowe i artystyczne nie przeszkadzają mu w pełnieniu funkcji kierowniczych w Dębickim Towarzystwie Muzyczno – Śpiewaczym, Stowarzyszenia Wspólnota Ziemi Dębickiej oraz Towarzystwa Przyjaźni i Współpracy Polsko – Belgijskiej. Paweł Adamek jest twórcą i animatorem kultury zwłaszcza życia muzycznego, realizatorem wielu widowisk patriotyczno – religijnych. W dziedzinie artystycznej odniósł wiele niekwestionowanych sukcesów - wraz z amatorskimi zespołami wystawił w Dębicy prawie wszystkie opery Stanisława Moniuszki, zaś dla uczczenia 650 – lecia lokacji miasta wystawił jedną z najpiękniejszych oper Verdiego – „Nabucco”. Jako radny powiatowy pracuje w Komisji Oświaty, Kultury, Turystyki i Sportu. Za swoją działalność kulturalną został wyróżniony Medalem Komisji Edukacji Narodowej przyznanym przez Ministra Edukacji Narodowej oraz honorowym dyplomem i odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” przyznanymi przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Odznaczenie dla Cechu Rzemiosł i Przedsiębiorczości odebrał Starszy Cechu Piotr Szul. Cech od kilku wieków działa na rzecz rozwoju miasta kształcąc młodych dębiczan w praktycznych zawodach oraz reprezentując interesy zrzeszonych przedsiębiorców. Pierwsze oficjalne potwierdzenie istnienia Cechów w Dębicy można znaleźć w dokumentach z 1582 roku. W 650 – letniej historii miasta rzemieślnicy stanowili o jego rozwoju i budowie przedsiębiorczości oraz kształcili kolejne pokolenia fachowców. Także dzisiaj praktyczna nauka zawodu jest ważną gałęzią działalności Cechu. Organizacja promuje znikające zawody,  szkoląc obecnie 200 uczniów. Cech Rzemiosł i Przedsiębiorczości skupia około 300 przedsiębiorców z powiatu dębickiego oraz zrzeszając 147 zakładów rzemieślniczych. Dla swoich członków prowadzi szeroką działalność informacyjną w zakresie przepisów prawnych oraz prowadzi nadzór nad szkoleniem uczniów. Organizacja zaopatruje zrzeszonych w Cechu przedsiębiorców w broszury, materiały szkoleniowe oraz reprezentuje sprawy rzemieślników wobec urzędów. Cech prowadzi także działalność socjalną wobec członków oraz organizuje wizyty studyjne do innych krajów Europy.  

Kolejną instytucją odznaczoną przez radnych jest Firma Oponiarska „Dębica” S.A. Odznaczenie odebrał Andrzej Owczarek, szef produkcji. Firma Oponiarska „Dębica” S. A. jest największym pracodawcą nie tylko w mieście, ale także powiecie dębickim. Od początków swojej działalności, jeszcze, jako Fabryka Gum Jezdnych, przez blisko 70 lat, miała wielki wpływ na rozwój Dębicy, zarówno gospodarczy, jak również kulturalny, sportowy i oświatowy. Firma Oponiarska „Dębica” S.A. promuje nasze miasto w kraju i poza jego granicami, będąc liderem rynku oponiarskiego w Polsce i Europie. Jako największy pracodawca wspiera wiele inicjatyw na rzecz poprawy życia społeczności dębickiej i czynnie wspomaga organizacje pożytku publicznego z naszego miasta. Przez lata zakład na trwałe wpisał się w historię Dębicy, czynnie uczestnicząc w budowaniu osiedli mieszkaniowych, szkół, obiektów kulturalnych i sportowych. Także dzisiaj Firma Oponiarska wciąż jest obecna w kreowaniu dobrego wizerunku miasta. Używana obecnie nazwa Firmy - „Dębica”, jest najlepszą formą promocji, a dzięki niej imię miasta jest rozpoznawane na całym Świecie.

W imieniu Żołnierzy Armii Krajowej z Terenu Dębickiego odznaczenie i tytuł „Zasłużony dla Miasta Dębicy” odebrała Izabela Podhalańska, prezes Środowiska 5 Pułku Strzelców Konnych Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Żołnierze  oprócz wielu zadań bojowych prowadzonych z okupantem hitlerowskim podczas II wojny światowej, w sierpniu 1944 roku stoczyli także największą bitwę partyzancką w południowej Polsce na polanie „Kałużówka”, płacąc za swoje bohaterstwo wielką ofiarę, śmierć.

Podczas okupacji z terenów Dębicy walczyło 1200 żołnierzy Armii Krajowej. Szczególnie aktywni byli członkowie II zgrupowania AK, którzy przeprowadzali szereg akcji dywersyjnych oraz wykonywali wyroki na niemieckich okupantach i zdrajcach polskiego narodu. Po zakończeniu II wojny światowej część z nich nadal pozostała w konspiracji i stała się zalążkiem niepodległościowej organizacji Wolność i Niezawisłość, tworząc IV Zarząd tej organizacji. Dla wielu żołnierzy Armii Krajowej koniec wojny nie oznaczał radości z odzyskanej wolności. Brak zgody na zniewolenie oznaczał aresztowania przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, tortury a nawet śmierć.  To dzięki niezłomności i poświęceniu, z jakim walczyli o pokój i wolność w naszym kraju Żołnierze Armii Krajowej, dzisiaj możemy żyć w niepodległym i suwerennym państwie.

Kolejną odznaczoną instytucja jest parafia Świętej Jadwigi. Parafia Świętej Jadwigi od wieków była i jest inicjatorem wielu imprez kulturalnych, patriotycznych i religijnych w mieście. Parafia została założona w 1318 r. przy istniejącym już wcześniej kościele pod wezwaniem Św. Małgorzaty. W 1321 r. stała się centrum tak zwanego Dekanatu Leśnego, obejmującego tereny w trójkącie Dębica – Sędziszów – Tarnobrzeg. Wokół kościoła powstałego w 1358 r. miasto Dębica. Od XV wieku przy kościele istniała szkoła parafialna kształcąca młodzież z miasta i okolic. Nauczycielami byli księża i organiści parafialni. Do lat 30 – tych XX wieku parafia była głównym centrum życia kulturalnego i religijnego miasta. Parafia Św. Jadwigi była ściśle związana z rozwojem szkolnictwa  w XIX i XX wieku. Podczas okresu międzywojennego i II wojny światowej parafianie stanowili trzon ruchów niepodległościowych i konspiracyjnych na terenie Dębicy. W okresie PRL parafia Św. Jadwigi była centrum zachowania tożsamości politycznej i kulturalnej dębiczan. Dzięki patriotycznej postawie księży całe pokolenia były podczas katechez edukowane w duchu narodowo – patriotycznym oraz cechowały się właściwą postawą moralną. W kościele pod wezwaniem Św. Jadwigi znajdują się ślady patriotycznych dokonań dębiczan z XX wieku. Odznaczenie odebrał obecny proboszcz parafii ks. prałat Ryszard Piasecki.

W imieniu Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” Ziemi Dębickiej odznaczenie odebrał Waldemar Cieśla, szef delegatury w Dębicy. NSZZ „Solidarność” Ziemi Dębickiej już od blisko 30 lat działalności chroni interesy ludzi pracy oraz uczestniczy w życiu patriotycznym i religijnym Dębicy. Tutejszy oddział NSZZ „Solidarność” powstał w 1980 roku. Skupiał
w sobie liczne komitety zakładowe dębickich przedsiębiorstw. Związek dawał wsparcie dębiczanom, którzy prowadzili akcje strajkowe domagając się realizacji podpisanych wcześniej postulatów, jak i działalności o charakterze patriotycznym. Ważnym wydarzeniem było postawienie i poświęcenie Krzyża na terenie obecnego Placu Solidarności podczas uroczystości 3 maja 1981 roku.

Wielu działaczy dębickiej „Solidarności” za walkę o wolność i prawa człowieka zostało aresztowanych i internowanych podczas stanu wojennego. Niektórzy byli represjonowani przez ówczesne władze, przypłacając swoją działalność związkową milicyjnymi zatrzymaniami, pozbawieniem pracy oraz rewizjami w domach.  Zmiana ustroju w Polsce nie przerwała działalności Związku, którego członkowie wciąż walczą o prawa pracownicze, godne płace i traktowanie w dębickich przedsiębiorstwach. NSZZ „Solidarność” nadal dba o interesy mieszkańców naszego miasta, reprezentuje pracowników podczas trudnych rozmów z pracodawcami, zaś jako organizacja wciąż jest obecna w historii i życiu naszego społeczeństwa.